เป็นเรื่องเล่าของคนต้นแบบอีกท่านหนึ่งที่กรุณามาร่วมถอดบทเรียนสำหรับการเลิกสุราได้อย่างยั่งยืน “คุณบุญเติม” หรือพี่บุญเติม จะเป็นที่รู้จักของเราๆ คนทำงานเป็นอย่างดี พี่บุญเติมเล่าว่าได้เลิกได้มาประมาณ 15 ปี เมื่อก่อนนั้นดื่มหนักมาก ... แบบไม่เป็นผู้เป็นคน เงินเดือนที่ได้รับ 1,800 บาท เสียไปกับค้าเหล้าก็ตกประมาณพันกว่าบาทต่อเดือน เงินเดือนก็ไม่พอใช้...
ชีวิตการดื่มสุรานั้นเริ่มต้นมาตั้งแต่เรียนจบ มศ.5 (สมัยก่อน) เรียนจบก็ไปทำงานที่ชลประทาน จังหวัดสกลนคร ชีวิตตอนนั้นดื่มหนัก จนมีอาการขนาดว่ามือสั่น มือชา จนต้องไปรักษา... ครอบครัวก็มีปัญหามาตลอด
แรงบันดาลใจ... ที่ทำให้พี่บุญเติมเลิกสุราได้นั้น คือ “ลูกสาวคนโต” น้ำเสียงของพี่บุญเติมนิ่งเบา เหมือนสะกดกลั้นอารมณ์บางอย่างไว้ พร้อมกับนึกย้อนไปเมื่อประมาณสิบห้าปีก่อน ... “วันนั้นไปรับลูกที่โรงเรียน กระเป๋านักเรียนลูกขาด ไม่มีแม้เงินในกระเป๋าที่จะพาลูกไปซ่อมกระเป๋าได้ อย่าว่าแต่ซื้อใหม่เลย” ตอนนั้นรู้สึกสะเทือนใจ มองหน้าลูกสาว แล้วทำให้ได้คิดว่า ถ้าตนเองไม่ดื่มเหล้าคงจะมีเงินเหลือพอที่จะชดเชยส่วนนี้ให้ลูกได้
ได้ตั้งใจในใจตนเองว่า ... จะเลิกดื่มสุรา อยากจะสร้างอนาคตเพื่อลูก
นับตั้งแต่วันนั้น พี่บุญเติมก็ตัดสินใจเลิกดื่ม และเล่าให้ฟังว่า “แรกๆ นั้นยากมาก ต้องต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเอง ต้องใช้ความอดทน ตัดตนเองออกจากสังคมและงานสังสรรค์ เพราะเกรงว่าถ้าไปแล้วใจควบคุมตนเองได้ไม่ดี”
“จะไม่ปล่อยตัวเองให้ว่างเลย พอว่างเมื่อไร ก็จะไปทำสวน ปลูกผัก เลี้ยงเป็ด เลี้ยงไก่ ยึดการทำสวนเป็นงานอดิเรกไม่ให้ตนเองหวนไปคิดถึงเรื่องเหล้า”
“ตั้งเป้าหมายกับตนเองว่า จะไม่ดื่มไม่ไปสัมผัสอบายมุขเหล่านี้เลย” พี่บุญเติมเล่าว่าตนเองนั้นมีครอบครัวเป็นเป้าหมายสำคัญ โดยเฉพาะลูกๆ คือ แรงบันดาลใจอันยิ่งใหญ่
เวลาได้ล่วงเลยผ่านมา...
ลูกสาวตัวน้อยๆ คนนั้น ตอนนี้เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยมหาสารคาม ชั้นปีที่ 3 เมื่อให้มองย้อนกลับไป พี่บุญเติมบอกกล่าวว่า ถ้าวันนั้นตนเองยังไม่เลิกดื่ม ลูกคงไม่มีโอกาสที่ดีอย่างวันนี้ หลังจากที่ตนเองเลิกดื่มสุรา ครอบครัวก็ดีขึ้นเรื่อยๆ
เรื่องเล่าของพี่บุญเติม...เป็นเรื่องราวของความรักที่ยิ่งใหญ่ของพ่อที่มีต่อลูก
ทำให้เป็นทั้งกำลังใจและเป้าหมายที่อยากจะทำสิ่งดีดีให้กับครอบครัวและตนเอง
เราตั้งข้อสังเกตว่า ... ก่อนหน้านี้ พี่บุญเติมเองก็ไม่ได้เกิดแรงบันดาลใจอะไรมากมายนัก แต่...เนื่องจากว่าเหตุการณ์ในวันนั้น วันที่เห็นลูกสาวตนเองเดินหิ้วกระเป๋าที่ขาดรุ่งริ่งไปโรงเรียน เป็นสาเหตุทำให้พี่บุญเติมรู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมาก จนก่อให้เกิดเป็นความพลิกผันต่อชีวิตและครอบครัวตนเองมาจนถึงปัจจุบัน
น้องไก่ – พยาบาลประจำสถานีอนามัยนั่งฟังเรื่องเล่าของพี่บุญเติมอยู่ใกล้ๆ รู้สึกซึ้งใจ ไก่บอกต่อพวกเราว่า “ขณะที่ฟังนั้น น้ำตาซึม สัมผัสได้ของความรักที่พี่บุญเติมมีให้กับลูกสาว มันยิ่งใหญ่มาก” ...
พี่บุญเติมเสริมต่อว่า “กระเป๋าขาดอาจดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา เรื่องเล็กน้อย แต่เหตุการณ์วันนั้นสะเทือนใจผมมาก”
